สังคมไทยหัวใจวัยเกษียณ
ประเทศไทยในปัจจุบันกำลังก้าวเข้าสู่ “สังคมผู้สูงอายุ” อย่างเต็มรูปแบบ เมื่อพิจารณาจากสัดส่วนประชากรในช่วงวัยต่างๆ จะพบว่าจำนวนผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ขณะที่อัตราการเกิดใหม่กลับลดลง สาเหตุของปรากฏการณ์นี้เกิดจากหลายปัจจัย เช่น ค่านิยมที่ให้ความสำคัญกับหน้าที่การงาน ความก้าวหน้าในอาชีพ การแข่งขันในสังคม ภาระทางการเงิน รวมถึงค่านิยมเรื่องการใช้ชีวิตโสดมากขึ้น ซึ่งล้วนส่งผลให้คนรุ่นใหม่มีแนวโน้มแต่งงานช้าลงหรือไม่ต้องการมีบุตร
การเปลี่ยนแปลงสู่สังคมสูงวัยย่อมส่งผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อโครงสร้างสังคมและเศรษฐกิจของประเทศ โดยเฉพาะเมื่อตัวเลขผู้เข้าสู่วัยเกษียณมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ขณะที่แรงงานวัยทำงานลดลง สิ่งนี้ส่งผลโดยตรงต่อภาคเศรษฐกิจที่ต้องพึ่งพาแรงงาน รวมถึงภาระของภาครัฐในด้านบริการสาธารณสุข การดูแลสุขภาพ และสวัสดิการสำหรับผู้สูงอายุที่จะเพิ่มสูงขึ้นตามมา
หากประชากรวัยแรงงานและผู้ที่ใกล้เข้าสู่วัยเกษียณไม่มีการวางแผนที่ดีตั้งแต่เนิ่นๆ ก็อาจต้องเผชิญกับปัญหาในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพ ค่าครองชีพที่จำเป็น การทำกิจกรรมเพื่อการพักผ่อน หรือแม้แต่ความเสี่ยงในการถูกทอดทิ้งจากการขาดผู้ดูแลในวัยชรา เนื่องจากคนรุ่นใหม่มีภาระงานที่มากขึ้นและมีจำนวนน้อยลง
ดังนั้น การวางแผนชีวิตในวัยเกษียณจึงเป็นเรื่องสำคัญยิ่ง ทั้งในด้านสุขภาพกาย สุขภาพจิต การเงิน และความสัมพันธ์ในครอบครัว นอกจากนี้ การเข้าใจและเคารพความแตกต่างระหว่างวัย (Generation Gap) ก็มีบทบาทสำคัญในการสร้างสังคมที่ผู้สูงอายุสามารถใช้ชีวิตร่วมกับคนทุกวัยได้อย่างมีความสุข
ด้วยเหตุนี้ สถาบันการศึกษาของเราจึงเปิดหลักสูตร “สังคมสูงวัยเชิงรุก (Active Ageing)” ภายใต้รายวิชาศึกษาทั่วไป (Gen-Ed) เพื่อให้นักศึกษาและผู้ที่สนใจได้เรียนรู้เกี่ยวกับผู้สูงวัยอย่างรอบด้าน ทั้งในมิติของอารมณ์ จิตใจ การดำรงชีวิต และการมีกิจกรรมที่เหมาะสม โดยเนื้อหายังรวมถึงการฝึกปฏิบัติจริง เช่น การวางแผนชีวิตและการออกแบบกิจกรรมเพื่อผู้สูงอายุ